Chansontip: Gérard ‘la ballade’ Lenorman speelt éénmalige show in Nederland

Zijn Ballade des gens heureux is een van de bekendste Franse chansons ooit, maar ook de liedjes Voici les clésSi j’étais président en Gentil dauphin triste zijn klassiekers die nog altijd wereldwijd grijsgedraaid worden. Gérard Lenorman, ook wel liefkozend ‘Le Petit Prince’ van het Franse chanson genoemd, is inmiddels 72 jaar, maar staat nog altijd op de planken. Op vrijdag 17 november komt de zanger voor een éénmalig concert naar Almere, waar hij optreedt in Kunstlinie Almere Flevoland.

door Tess van der Zwet

© Renaud Corlouer

La ballade des gens heureux is zo’n nummer dat velen wel kennen, maar zich afvragen: ‘van wie is het nu ook alweer?’. Zo had ook ik tot vier jaar geleden zelfs nog nooit van Gérard Lenorman gehoord. Het was tijdens een chansonavond in de Roma in Borgerhout, dat zijn naam voor het eerst viel. Eddy et les Vedettes speelden Voici les clés en bij iedere ah-ha lichtten de lampjes rondom de balustrade op. Ik werd verliefd op het chanson en daarmee ook een beetje op Gérard Lenorman. Wie is deze zanger? En hoe zit het met die ‘ballade van gelukkige mensen’?

Qui est Gérard Lenorman?

Gérard Lenorman wordt in 1945 geboren en alleen door zijn (tiener)moeder opgevoed. Hij vergaart eind jaren zestig bekendheid wanneer hij op tour gaat met chansonkoppel Johnny Hallyday en Sylvie Vartan, nummers schrijft voor niemand minder dan Brigitte Bardot én de hoofdrol in de musical Hair overneemt van Julien Clerc. Lang hoeft hij niet te varen op het succes van anderen: in de decennia die volgen scoort hij een flinke lijst met hits. Zijn klassieker La ballade des gens heureux wordt meerdere malen uitgeroepen tot een van de mooiste nummers uit de geschiedenis van het genre.

De klassieker: La ballade

Lenorman krijgt de tekst en melodie van La ballade des gens heureux in zijn hoofd na een optreden in Toulouse. Wanneer hij op het vliegveld van Orly aankomt, sommeert hij zijn assistent om snel een dictafoon te kopen, zodat hij zijn idee kan opnemen. Hij schrijf het nummer naar eigen zeggen om mensen met elkaar te verbinden en het lukt hem nog ook: al sinds halverwege de jaren zeventig is het een vriendenanthem, dat mensen arm in arm, hand in hand met elkaar zingen.

Het verhaal achter deze ballade vertelt Lenorman in onderstaande video, gemaakt voor de Top 2000 a go go. De kijker vangt een glimp op van Lenormans leven én maakte kennis met zijn ezel Kado, een cadeau dat zijn fans op een dag bij hem in de wei zetten.

Beetje jammer: Lenorman staat momenteel niet meer in de Top 2000. We weten dus wat ons te doen staat komende maand: stemmen voor het chanson in de Top 2000. Dat het een tijdloos nummer is, werd een aantal jaar geleden bewezen, toen La ballade werd opgenomen met de populaire zangeres Zaz. Niet alleen de van origine straatzangeres, maar ook Gérard zet het op een gegeven moment zelfs op een scatten. En Zaz is niet de enige zangeres waarmee Lenorman het welbekende chanson als duet zong. Ook Alizée en Mireille Mathieu deelden het podium met hem.

Maar Gérard Lenorman is natuurlijk niet alléén La ballade des gens heureux. Ook chansons als Si j’étais président, Gentil dauphin triste en La petite valse zijn onvervalste klassiekers.

Ongegeneerd coveren

Hoewel Gérard Lenorman zelf ook componeert, ‘pikt’ hij maar al te graag melodieën van anderen.
Voici les clés is eigenlijk zowel een prachtig nummer van vergeving als een dikke middelvinger naar de persoon die op het punt staat de zanger te verlaten. ‘Hier zijn de sleutels, voor het geval je van gedachten verandert’, oftewel: je gaat sowieso bij me terugkomen. Want ik hou van je. Oh, en vergeet de verjaardag van Nicolas niet, hè. Het origineel van Voici les clés is overigens het Italiaanse Nel cuore nei sensi uit ’76.

En dan is er een iets bekendere cover: Chanson d’innocence, een Franstalige versie van The Sound of Silence van Simon & Garfunkel, smaakvol uitgevoerd in onderstaande video.

Onbekende vader

Lenorman heeft zijn vader nooit gekend. Hij werd door zijn moeder groot gebracht die zweeg als het graf als het een vaderfiguur betrof. Het is 1980 wanneer Gérard op 35-jarige leeftijd wordt opgebeld door een dame die beweert zijn halfzus te zijn. Ze kent hun vader eigenlijk ook amper, hij gaf geen sjoege toen ze hem eindelijk bezocht, maar ze wil Gérard wel graag over hem vertellen. De zanger krijgt te horen dat zijn vader een Duitse soldaat was, en een begenadigd violist. Hij besluit geen contact te zoeken en dit deel van de familie in het verleden achter te laten, maar schrijft de volgende dag, in het vliegtuig naar Berlijn waar hij moet optreden, het nummer Warum mein vater / Pourqoui mon père.

Op vrijdag 17 november komt Gérard Lenorman voor een éénmalig concert naar Nederland. Hij speelt die avond in Kunstlinie Almere Flevoland. Klik hier voor tickets en meer informatie.

Comments

comments