De Franse liedjes van november en december 2017

Er is in november en december zoveel méér dan Sinterklaas- en kerstliedjes. Terwijl de kerstreleases ons om de oren vlogen, is er godzijdank ook een en ander uitgebracht dat niet refereert aan sneeuw (dat hier bijna niet valt), kerstdiners (waarbij altijd wel iets fout gaat – denk aan aangebrande kalkoenen en dronken en dus onhandige tantes) of andersoortige clichés. En onder het mom ‘beter laat dan nooit’, leggen we er hieronder een aantal onder de loep. Chansonpop in alle soorten en maten.

Door Tess van der Zwet

1. Calogero – Elle m’oublie (en meer van Hallyday)

December 2017 en januari 2018 zijn eigenlijk twee maanden die we liever willen vergeten, en wel om één speciale reden: in bijna één maand tijd verloren we Franse muziekiconen Johnny Hallyday (5 december 2017) en France Gall (7 januari 2018). Enkele weken voor Johnny’s dood, werd er nog een plaat uitgebracht met odes aan de zanger: On a tous quelque chose de Johnny. Nolwenn Leroy (Quelque chose de Tennessee), Florent Pagny (Requiem pour un fou), Gauvain Serg (La penitencier), Thomas Dutronc (Gabrielle), Calogero en nog veel meer andere artiesten lieten op deze cd hun stem horen. Beluister hier het hele album op Spotify. Zou er postuum nog een plaat voor Gall komen?

2. Bertrand Cantat – L’Angleterre

Over het privéleven van Bertrand Cantat is al genoeg gezegd: het gaat nu om de muziek van deze man. En die is, eerlijk is eerlijk, nog altijd buitengewoon goed. Met een scherpe tekst neemt hij Groot-Brittannië onder vuur en maakt hij de ellende rondom de migratiecrisis en de Brexit bespreekbaar.

3. Gauvain Sers – Dans mes poches

Het zou zomaar kunnen zijn dat Gauvain Sers dé nieuwe mannelijke popsensatie van Frankrijk wordt. En dat mag best, want zijn luchtige popliedjes geven wat ademruimte in het vaak zwaarmoedige Franse chanson. Van zijn debuutalbum Pourvu verkocht hij inmiddels 50.000 exemplaren en met een single Dans mes poches kan hij rekenen op nóg meer bekendheid.

4. M, Toumani & Sidiki Diabaté, Fatoumata Diawara – Solidarité ft. Santigold, Hiba Tawaji

Hoe breng je culturen samen? Hoe zorg je ervoor dat we van elkaar leren? Hoe laat je onze verschillen en overeenkomsten zien? Het antwoord: maak een plaat. Een goeie plaat, waarin tientallen culturen elkaar ontmoeten. Matthieu Chedid is potverdorie lekker bezig en sloeg de handen ineen met een heel arsenaal aan geweldige muzikanten, waaronder Fatou(mata Diawara) en Sidiki Diabaté. Wie deze video bekijkt, vraagt zich af waarom er in vredesnaam zoveel ongelijkheid in deze wereld is.

5. BB Brunes – Terrain vague / Pyromane

BB Brunes is terug! En de band verblijdt ons niet met één, maar met meteen twee nummers, ondergebracht in één clip. Of zeg maar gerust: een korte arthouse-film, want wat er precies in deze video gebeurt, is ons nog niet helemaal duidelijk. Terrain vague is duister en raadselachtig, Pyromane meer het type funky indierock met electro-invloeden. BB Brunes van twee kanten bekeken. Beide goedgekeurd.

6. Tim Dup – Une envie méchante

Elke keer verbazen we ons weer over het talent van Tim Dup en de diepgang die hij ondanks zijn jonge 22 jaar in zijn nummers weet te brengen. De single Une vie méchante en bijbehorende video vertellen het verhaal van een topmodel dat zich doodongelukkig voelt in het ‘perfecte wereldje’. Ze slaat op de vlucht voor het leven dat haar steeds meer benauwt en constant op de hielen zit. Nee, lichtvoetigheid hoef je van Tim Dup even niet te verwachten.

7. Feu! Chatterton – L’ivresse

Huh? *Luistert nog een keer*. Wacht, misschien heb ik iets gemist. *Repeat*. Nee, ik snap hem niet. Waar is de oude Feu! Chatterton gebleven? Waar is de melodie? Waar zijn de songteksten? En waarom is zanger en verhalenverteller Arthur opeens zo zat als een aap? Het is toch nog lang geen 1 april? Als dit een éénmalig uitstapje is van de band, mogen we die dan heel gauw vergeten?

8. Vendredi sur mer – Les filles désir

Zuchtmeisjesrap is een feit! Vendredi sur mer, het project van de 22-jarige Zwitserse Charline Mignot, laat zich niet alleen inspireren door de nieuwste Franse hiphop, maar ook door Frank Ocean. Beetje hipster, een beetje Gainsbourg, best wel lekker dit!

9. Alice et Moi – C’est toi qu’elle préfère

Hier lijkt een vriendschap aan flarden te gaan? Was alles in de clip van van Vendredi sur Mer hierboven nog pais en vree, hier lijkt de boel uit de hand te lopen. Superpop, inclusief opblaasbare donuts (waren de eenhoorns en flamingo’s uitverkocht?), waarin jaloezie en afgunst de hoofdrol speelt. Het eindigt niet al te best voor de helft van dit vriendinnenduo.

10. Chaton – Poésies

Autotune is soms gerechtvaardigd, zoals het geval is in Poésies van Chaton. Raphaël Pfeiffer richt zichzelf ten gronde tussen de grijze flatgebouwen van Parijs, maar blijft tussen het beton tóch poëzie schrijven. Minimalistisch en toch op een of andere manier ontzettend sensueel.

11. Arcadian – Les sables émouvants

Arcadian kennen we van The Voice France en voor hen die het gemist hebben: het gaat hier om drie vrienden en huisgenoten die samen muziek besloten te maken. Wat je daar van krijgt? Vrolijke niets-aan-de-hand-jongenspop.

12. Hoshi – Ta marinière

Hoshi heeft lef en een rauwe stem en is tussen de enorme hoop zuchtmeisjes en popdiva’s in Frankrijk een behoorlijke verademing. In de clip van Ta Marinière gaat jonge liefde in de vorm van een bretons streepshirt van hand tot hand en van tong tot tong.

13. Grégoire – Mes enfants

Ouders, ouders-to-be en eigenlijk iedereen die al gauw tot tranen geroerd is: zet je schrap. Grégoire omschreef zijn levenslessen aan zijn kinderen in een prachtig lied met bijzondere, persoonlijke beelden van zijn zoon en dochter. De onbezorgdheid in combinatie met de liefdevolle adviezen bezorgen je een brok in de keel.

14. Raphaël – Retourner à la mer

Een liedje van eind oktober, dat we niemand willen onthouden, want: mooi! Enigma Raphaël bracht vorig jaar een gelijknamig boek uit. De kritieken waren niet mals en zelfs fans vroegen zich af waarom deze man niet gewoon bij de muziek kon blijven. Dat moet hij sowieso, want de doorvoelde, af en toe onbegrijpelijke nummers van Raphaël hebben een uniek je ne sais quoi.

15. Arthur H – La boxeuse amoureuse

Dit chanson én de bijbehorende clip zijn niets minder dan kunst. Pure poëzie van Arthur H op verstilde, hypnotiserende en soms bijna dreigende muziek, waarin de verliefde (vrouwelijke) boxer beweging per beweging gevolgd wordt.

En er kwam nog meer uit in november en december. Bekijk en beluister hier de volledige lijst.
Heb je nog toevoegingen? Laat het ons hieronder in de comments weten.

Comments

comments