Leo Blokhuis: “Het werd weer tijd voor een Franse Hitklup”

De Hitklup in Paradiso, is in de woorden van Leo Blokhuis ‘een echt zomerfeestje’. Peu importe welk thema in de spotlight staat, motown, country of one hit wonders bijvoorbeeld: er wordt massaal gedanst en meegezongen. Leden van de Hitklup hebben de meest uiteenlopende genre-achtergronden en komen uit verschillende artistieke windrichtingen. En die veelzijdigheid is één van de sterkste troeven van dit jaarlijks terugkerende muziekfanatenfestijn. Wat dus resulteert in massale publieksparticipatie. Op dinsdag 9 juli – De Tour de France is nog maar net begonnen- is het tijd voor een Franse editie. Daar moet op gezongen worden. Maar eerst spraken wij Leo Blokhuis, vaste host van de avond.

Foto: Martin Plummers

De Hitklup vóór De Hitklup

De Hitklup is al jaren een begrip, maar zelfs vóór de Hitklup de Hitklup was, was de avond al een succes. Het begon met ‘hoeder der bedreigde muzieksoorten’ Vic van de Reijt, die destijds op zijn veertigste verjaardag zijn gasten vroeg als cadeau enkel hun oude, afgedankte vinylsingles mee te nemen. Het resulteerde in een 45 toerenverzameling waar je u tegen zegt, de basis van verschillende verzamelboxen, artikelen in diverse kranten en meerdere uitzinnige avonden in Paradiso onder de naam Nacht van de 45 Toeren. Blokhuis: “In 2002 was het focusgenre ‘Duitstalig’ en de avond werd gepresenteerd door niemand minder dan Matthijs van Nieuwkerk. Wij waren nét bezig met een nieuw muziekconcept voor tv en benieuwd hoe Matthijs het zou doen, bezochten we ‘de Nacht’. Die winter vond de eerste Top 2000 à Go-Go plaats.”

Kort daarna kwam Nacht van de 45 Toeren in gevaar toen Vic van de Reijt aangaf het te druk te hebben. Hij besloot het stokje over te geven. “Via het Parool, medeorganisator van de avonden, kwam Matthijs weer in beeld, die ooit zijn carrière bij het Amsterdamse dagblad gestart was. Matthijs wilde wel, maar had intussen met mij de Top 2000 gepresenteerd en gaf aan ‘niets met muziek te doen zonder Leo’. En zo kwam het dat ik als presentator bij deze avonden werd betrokken. Na twee edities ben ik zonder Matthijs verder gegaan (iets met een programma dat De Wereld Draait Door heet, red.) en was ik opeens onderdeel van de organisatie, samen met Simone Toppers en bandleider Jan Robijns.”

Tijd voor een Franse editie

Vic had als oervader van de Hitklup al eerder een chansonavond georganiseerd, maar op veler verzoek is het genre na zoveel jaar weer terug. En Blokhuis is een enthousiast liefhebber: “Het werd weer tijd voor een Franse editie. Het chanson is een muziekstijl op zich. Ten tijde van de opkomst van de rock ’n roll hadden de Fransen al een kwalitatief hoogstaand volksgenre, diepgeworteld in de Franse grond. “Dit laten we even aan ons voorbijgaan’, moeten ze gedacht hebben toen rockmuziek andere landen overspoelde. Natuurlijk werden er wel nummers gecoverd en verfranst, maar die enorme veramerikanisering heeft daar nooit doorgezet. Daardoor bleef er zoveel goede Franse muziek uitkomen.”

Foto: Franklin van der Erf

Eindeloze lijsten liedjes

Blokhuis noemt muziek ‘een gebruiksvoorwerp’. Als hij schrijft, staat steevast Spotify aan, en dat is een moment dat hij graag iets Franstaligs opzet: ‘Voor zowel de sfeer als de taal. Die leidt me niet af. Dat ik niet altijd alles kan verstaan, vind ik heerlijk. Soms zit een verhaal immers ook een beetje in de weg. Een welluidende klank, een mooie stem, een goede melodie en een vaag begrip van waar het over gaat, is wat mij betreft genoeg om me mee te laten nemen in de muziek. Het moet niet teveel in your face zijn. Chefkok en vriend Ron Blaauw vroeg me eens de muziek te verzorgen voor zijn Franse restaurant, iets wat lekker wegluistert. Hieruit ontstond de lijst ‘Gastrobar Française’, een verzameling van nummers die eigenlijk nergens ontspoort en zowel hits als onbekendere chansons telt. Die lijst gebruik ik zelf ook. Ik kan er uren op schrijven.”

Leo’s favorieten en credible chansons

Vragen naar favorieten, is ook bij deze muziekkenner en -liefhebber vragen naar de bekende weg. Iemand vragen te kiezen: ondoenlijk. “Ik houd enorm van de melancholie in het Franse chanson. Favorieten heb ik er genoeg. Één daarvan is Yves Duteil en dan met name zijn nummer Les murs de la prison d’en face. Schitterend. Ken je het niet? Zoek het op, het is prachtig. Ook Michel Polnareff kan ik erg waarderen. Aan Lettre à France heb ik schitterende herinneringen. Brel met Jojo: geweldig. Maar sommige Engelse vertalingen zijn ook mooi hoor, zoals Tomorrow it’s my turn in de versie van Rhiannon Giddens. Het origineel is van Aznavour, hoe heet het nu ook alweer? L’amour, c’est comme un jour. Die staat trouwens ook in die lijst ‘Gastrobar Fraçaise’, samen met bekendere chansons. Zoals Une belle histoire en À bicyclette, maar ook This Melody en Joe le Taxi.” Op de vraag of die nummers wel credible genoeg zijn, reageert hij resoluut: ‘Credible? Ik ben al jaren geleden gestopt met credible.”

Geen onderscheid. Teveel gehoord bestaat niet. Het is de muziek die telt.
Opdat het een mooie avond mag worden dinsdag 9 juli, waar de scheidingslijn tussen credible en niet credible volledig vervaagd is.

Leo Blokhuis presenteert op dinsdag 9 juli de Hitklup in Paradiso.

Dinsdag 9 juli
Paradiso Amsterdam
Zaal open: 19.00 uur
Aanvang: 20.30 uur
Klik hier voor meer informatie en de laatste (!) tickets.

De Hitklup neemt je mee op reis langs de mooiste Franse liedjes, een tour de France. Gepresenteerd door Leo Blokhuis, gezongen door een geweldige line-up van zangers en zangeressen. Met onder andere Beatrice van der Poel, Christine de Boer, Sofie en Cato van Dijck, Frank Lammers, Gerard Alderliefste, Eva Kieboom, Jan Rot, Jim de Groot, Mieke Stemerdink, Katell, René van Kooten, Monique Klemann, Philippe Elan, Machteld van der Gaag, Tess van der Zwet en Martin van der Starre.

Klik hier voor meer informatie over de activiteiten van Leo Blokhuis, waaronder zijn boeken, theatershows, cd’s en radio & tv.

Comments

comments