Het verhaal achter Les lacs du Connemara van Michel Sardou

Vorig jaar rond deze tijd zong Michel Sardou zijn Les lacs du Connemara voor de laatste keer in Parijs en ironisch genoeg ging hij tekstueel nog even in de fout. “Tijd om te stoppen”, concludeerde hij met de nodige zelfspot. Maar wat is nu eigenlijk het precieze verhaal achter dat lied, waarvan het refrein alom bekend is, zelfs bij hen die geen zier geven om het Franse chanson? Sommigen houden er enorm van en brullen het luidkeels mee. Tijdens huwelijksfeesten en andere partijen krijg je de zwaaiende zakdoeken er gratis bij. Anderen vinden het ronduit verschrikkelijk. Ik moet eerlijk bekennen: het lied behoort ook niet tot mijn persoonlijke favorieten, maar de bijzondere, opvallende ontstaansgeschiedenis is het vertellen méér dan waard.

Door Benoît Delaere

Nationaal Park Connemara © Simon Scorsese

Doedelzakgeluiden door kou

Zomer 1981. De vaste componist van chansonzanger Michel Sardou, Jacques Revaux, doorkruist La Douce France, vergezeld door zijn instrumenten, waaronder zijn geliefde synthesizer. Als hij de toetsen even beroerd, komen er plots twee wel heel vreemde klanken uit.  Aangetast door de wisselende vochtigheid en warmte tijdens de trip, lijkt het wel of het geluid van een doedelzak uit het instrument getoverd wordt. Deze twee noten vormen het begin van een chanson waar Revaux de hele nacht aan doorwerkt.

De volgende dag contacteert hij tekstschrijver Pierre Delanoë en Michel Sardou en samen werken ze het thema uit. Het wordt een chanson over het huwelijk tussen Maureen en Sean, een protestant en katholiek, die elkaar eeuwige trouw zweren dans l’église en granit de Limérick. De tekst is op dat moment behoorlijk actueel; de IRA zaait in die periode immers angst en onrust met verschillende aanslagen. Sardou zal later zeggen dat dit louter op toeval berust en dat hij het thema koos omdat het ‘een universeel en historisch thema over liefde en verzoening is’.

L’on y croit encore, que le jour viendra
il est tout près, où les Irlandais
feront la paix, autour de la croix

Definitieve doorbraak

Bij het horen van de muziek en het beluisteren van de tekst waan je jezelf zo in het natuurgebied Connemara. Daar waar de gure wind je om de oren slaat en de groene heuvels je omarmen. Sardou, Revaux en Delanoë putten overigens niet uit eigen ervaring. Pas zes jaar later zetten zij voor het eerst voet aan Ierse wal.

Na de opnames van Les lacs, met medewerking van het London Symphony Orchestra en bewerkt in de mythische Abbey Road Studio’s, twijfelt Sardou. Zou het hoofdzakelijk Franstalige publiek bijna zeven minuten willen luisteren naar het verhaal over een Ierse trouwpartij? Zitten ze wel te wachten op een paar doedelzakken? Zijn twijfel blijkt onterecht: het nummer wordt vrijwel onmiddellijk een grote hit en tilt de populariteit van de zanger naar ongekende hoogtes.

Sleutels voor Sardou als dank

In 2011 krijgt Sardou tijdens een ceremonie de symbolische sleutels van de stad Clifden, hoofdstad van Connemara. Een dankbetuiging aan ‘de man die die de banden tussen Frankrijk en Ierland sterker heeft gemaakt’. Les lacs du Connemara bewijst dat er geen exacte formule bestaat om een hit te scoren. Dat je ook heus niet ergens geweest hoeft te zijn om er een populair, tot de verbeelding sprekend lied over te maken. Maar vooral dat een ontstemde synthesizer nog zo zijn voordelen kan hebben.

Comments

comments